ดิฉันเกิดที่หมู่บ้านแม่ปอนวัดแม่พระรับเกียรติยกขึ้นสวรรค์แม่ปอน ตอนดิฉันเด็ก ๆ บิดามารดาจะพาไปวัดทุกวัน มีคุณพ่อโยเซฟเซกีน๊อตเป็นพ่อเจ้าวัดและคุณพ่อ โบนา เป็นผู้ช่วย และทำให้อยากเป็นซิสเตอร์ตอนอยู่ชั้นประถมปีที่ 4 และมีความตั้งใจอยู่ตลอด ที่จะเป็นซิสเตอร์ พอจบชั้นประถมปีที่ 4 ไปเรียนต่อที่โรงเรียนเรยีนาเชลีชั้นประถมปีที่ 5 จนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3

เห็นชีวิตการอุทิศตนของซิสเตอร์คณะอุร์สุลินทำให้ได้ตัดสินใจจะเข้าคณะอุร์สุลิน แต่ต้องเรียนต่อมัธยมปลายก่อน จบมัธยมปลายแล้วไปเรียนต่อ CC. ครูคำสอนที่สามพราน 2 ปี ยิ่งทำให้มั่นใจมากขึ้นว่าใช่แล้วมีกระแสเรียกแน่นอนเพราะ 2 ปีนี้ดิฉันได้กลับมาที่โรงเรียนวาสุเทวีทุก ๆ 2 อาทิตย์ ซิสเตอร์จินตนา ฉัตรสุภางค์เป็นเจ้าคณะและดิฉันได้มีโอกาสร่วมชีวิตกับคณะซิสเตอร์ที่บ้านวาสุเทวี

สำหรับการเรียนแต่ละวิชาไม่เครียดเลย บาดหลวง ซิสเตอร์ อาจารย์ที่มาสอนใจดีทุกท่าน ดิฉันมีโอกาสสวดทำวัตร ร่วมมิสซาทุกวันและได้มีโอกาสไปร่วมฉลองวัดตามที่ต่าง ๆ ทำให้สนใจบวช และชอบพระคัมภีร์ตอนหนึ่งที่ว่า “ข้าวที่จะเก็บเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย” และบิดามารดาสนับสนุนไม่ขัดข้องอะไรที่ดิฉันเลือกชีวิตนักบวชในคณะอุร์สุลิน ขอบคุณพระเจ้าในทุก ๆ สิ่งที่พระองค์ทรงช่วยเหลือดิฉันตลอดมาและขอบคุณซิสเตอร์คณะอุร์สุลินที่คอยให้ความช่วยเหลือดิฉันตลอดเวลาที่ผ่านด้วยความรักและความเอาใจใส่ค่ะ